Lovely Laos
Naar Zuid-Oost-Azië afreizen en Laos overslaan? Geen denken aan!
Toch laten veel Azië-reizigers Laos links liggen. Van de Grote Vier (Thailand, Cambodja, Vietnam) is het inderdaad de grote onbekende. Je vindt hier geen stranden, wereldwonderen en pingpongshows (alhoewel, als je goed zoekt...). En hoewel er de vorige eeuw ook in Laos flink gevochten is, heeft grote broer Vietnam alle oorlogsaandacht voor zich opgeëist. Maar onbekend maakt zeker niet onbemind. Niet door mij, in ieder geval.
Dat begon allemaal op woensdag 19 april, rond 16.00 uur, in een klein vliegtuigje van Lao Airlines dat koers zette richting de luchthaven van Luang Prabang. Vanuit de lucht zag ik de Mekong zich als een kronkelende slang door de beboste heuvels meanderen.
Dit was hét moment om verliefd te worden op een land. Een land genaamd Laos!
Op de grond werd het alleen nog maar beter. Met name Luang Prabang is fabelachtig mooi. Kleurrijke tempels, bruggen gemaakt van bamboe, overal monniken in hun karakteristieke oranje gewaden (en vaak ook gewoon met een smartphone of koptelefoon bij de hand) en op bijna iedere straathoek een Franse bakker. Gekoloniseerd worden door Frankrijk had vroeger blijkbaar ook zo zijn voordelen.
Steden als Vang Vieng, Vientiane, Thakhek en Pakse kunnen de schoonheid van 'Luang' niet evenaren. Maar ook daar laat Laos zich van haar beste kant zien. Al was het maar vanwege het tempo waarin alles zich afspeelt: rustig aan, geen gestress. Heerlijk!
Kortom: Laos. Gaat dat zien!
*Deze blog is geschreven op persoonlijke titel en geenszins gesponsord door het Laotiaanse Bureau van Toerisme*
Toch laten veel Azië-reizigers Laos links liggen. Van de Grote Vier (Thailand, Cambodja, Vietnam) is het inderdaad de grote onbekende. Je vindt hier geen stranden, wereldwonderen en pingpongshows (alhoewel, als je goed zoekt...). En hoewel er de vorige eeuw ook in Laos flink gevochten is, heeft grote broer Vietnam alle oorlogsaandacht voor zich opgeëist. Maar onbekend maakt zeker niet onbemind. Niet door mij, in ieder geval.
Dat begon allemaal op woensdag 19 april, rond 16.00 uur, in een klein vliegtuigje van Lao Airlines dat koers zette richting de luchthaven van Luang Prabang. Vanuit de lucht zag ik de Mekong zich als een kronkelende slang door de beboste heuvels meanderen.
Dit was hét moment om verliefd te worden op een land. Een land genaamd Laos!
Op de grond werd het alleen nog maar beter. Met name Luang Prabang is fabelachtig mooi. Kleurrijke tempels, bruggen gemaakt van bamboe, overal monniken in hun karakteristieke oranje gewaden (en vaak ook gewoon met een smartphone of koptelefoon bij de hand) en op bijna iedere straathoek een Franse bakker. Gekoloniseerd worden door Frankrijk had vroeger blijkbaar ook zo zijn voordelen.
Steden als Vang Vieng, Vientiane, Thakhek en Pakse kunnen de schoonheid van 'Luang' niet evenaren. Maar ook daar laat Laos zich van haar beste kant zien. Al was het maar vanwege het tempo waarin alles zich afspeelt: rustig aan, geen gestress. Heerlijk!
Kortom: Laos. Gaat dat zien!
*Deze blog is geschreven op persoonlijke titel en geenszins gesponsord door het Laotiaanse Bureau van Toerisme*
Leuk geschreven!
Groet,
Bert
Maar Tom ik ben t met jan eens. Je schrijft zo boeiend dat ik zelfs bijna zou overwegen zo ver op vakantie te gaan