Van Utrecht naar Amsterdam in vijf seconden

Vroeger, toen je nog niet voor een paar honderd euro naar de andere kant van de wereld kon vliegen, was Nederland voor Japanners een raar, exotisch land. Waar alle mensen reuzen waren, op klompen liepen en in molens woonden. Maar omdat het toen nog héél moeilijk was om dat met eigen spleetogen te zien, besloten ze in 1992 dat vreemde land maar gewoon na te bouwen.
De locatie? Nagasaki natuurlijk! Want iedereen die vroeger een beetje heeft opgelet op school weet uiteraard dat de Nederlanders precies daar ooit een piepklein eilandje bemanden om handel te drijven.
En als ik schrijf piepklein, dan overdrijf ik niet. Deshima is net zo groot als een voetbalveld. Omdat de zeelui niet van het eiland af mochten, was er bar weinig te doen. Gelukkig voor ze waren prostituees wél toegelaten op het eiland!

Maar dat terzijde. Het Nederlandse (of liever gezegd Hollandse) themapark is vernoemd naar Huis ten Bosch. Het paleis van Beatrix, dat uiteraard zelf ook is nagebouwd. Net als de Domtoren, Amsterdam CS, talloze grachtenpanden en molens en nog veel meer. Her en der las ik dat het een soort Madurodam in het groot is en daar is niets aan gelogen.
Huis ten Bosch is één groot stereotype van baksteen en cement. Vermoedelijk de ultieme natte droom van bepaalde rechtse politici uit Den Haag. Het Torentje zullen ze echter zélf moeten nabouwen.

Maar Huis ten Bosch is vooral het meest bevreemdende dat ik deze reis heb gezien. Bizar omdat ik nog nooit van mijn leven in Delft, Gouda, Alkmaar en Sneek ben geweest maar hier duizenden kilometers verderop wel op de Kaasmarkt heb gestaan, over de Waterpoort heb gelopen en in het Goudse stadhuis ben geweest. Surrealistisch.

Wat ze hier overigens wel begrepen hebben is dat Hollandse meedeiners niet te pruimen zijn. En dus draaien ze naast sprookjesachtige Eftelingmuziek met Sinterklaasinvloeden golden oldies van The Beatles en anderen uit het Verenigd Koninkrijk. Veel beter!